Azerçay Buket Doğma Çay

Swego czasu Azerbejdżan wchodził w skład ZSRR. Jaki to ma związek z dzisiejszym wpisem? Ano taki, że szukając początków herbaty w tym kraju, musimy wrócić do początków herbaty w Związku Radzieckim. Temat ten przewijał się już na Herbacianych Szlakach jakiś czas temu, kiedy opisywałem herbatę Pana Ramiza z Gruzji. Niczym powtórzenie wiadomości na lekcji historii, przytoczę fragment tamtego wpisu:

(...) We wspaniałym dziele W. W. Pochlebkina pt. Herbata, znajdziemy informację, że próby uprawy herbaty w Rosji (de facto w Gruzji - na terenach wybrzeża Morza Czarnego) rozpoczęto w 1833 roku. W połowie XIX wieku funkcjonowały w rejonach Czakwy oraz Ozurgetu niewielkie plantacje herbaciane, pomimo że początkowo zajmowali się tym wyłącznie nieliczni i bogaci entuzjaści. Próby uprawy herbaty nie ograniczyły się wyłącznie do Gruzji. Starając się ulepszać cały system, próby podjęto także w Azerbejdżanie, Kazachstanie, Kirgizji czy Uzbekistanie. Pomimo wszelkich starań, to właśnie na terytorium Gruzji, Azerbejdżanu czy Kraju Krasnodarskiego zaczęto poszerzać miejsca przeznaczone pod uprawę krzewu herbacianego...

Wracając jednak do herbaty Azerçay, jest to oczywiście herbata czarna, która pochodzi z Azerbejdżanu. Jak dowiedziałem się z ukraińskich źródeł, jest ona mieszanką herbat pochodzących z regionów (miast): Lenkoran i Astara. 

Puszka herbaty - zdjęcie podesłane przez Agnieszkę.

Sama herbata jest dość ciekawa. Susz to nie jakiś pierwszy lepszy rozdrobniony pył, tylko duże i mięsiste liście. Pachną one delikatnie, dość roślinnie z delikatną nutą czekoladową gdzieś daleko w tle. Całkiem inaczej niż popularne herbaty czarne. Są one delikatnie skręcone i wydają się lekkie i dość kruche. Herbatę parzyłem przez 5 minut wykorzystując świeży wrzątek, a także 6 gramów na pojemność 400ml.

Po umieszczeniu ich w ogrzanym czajniczku zapach się diametralnie zmienił. Wtedy odznaczał się winno-owocowymi nutami. 

W aromacie herbata była początkowo dość słodka. Można było wyczuć letnie owoce, roślinność i naprawdę delikatną winną nutę. Wszystkiemu towarzyszyła (początkowo) bardzo delikatna goryczka, która nasilała się wraz z każdym kolejnym łykiem, i pozostawała potem na długo w ustach. 

Po wypitej czareczce tej herbaty, postanowiłem wziąć cukier.... w kostkach. Trochę dlatego, że chciałem ją doprawić, ale przy okazji chciałem się jej napić tak po rosyjsku: trzymając kostkę w ustach i popijając gorzką herbatą. Naprawdę można uzyskać całkiem ciekawy smak. Dodatkowy klimat uzyskałem dzięki bukiecikowi róż (nie tylko biełych roz). Ich zapach w połączeniu z aromatem herbaty był naprawdę miły dla nosa. 

Jeszcze na koniec - dziękuję bardzo Agnieszce za próbkę tej herbaty, której parzenie było kolejnym herbacianym krokiem na Herbacianym Szlaku. Pomimo że nie była to pierwsza herbata z kraju byłego Związku Radzieckiego, to była to pierwsza herbata z Azerbejdżanu.

Podobno flaga Azerbejdżanu.
Tak... czasem naprawdę nie mam co robić. ;) 

Źródła:
http://herbaciane-szlaki.blogspot.com/2016/02/herbata-z-gruzji-2015-summer-ramiz.html
https://zakaz.ua/en/04760062100860/tea-azerchay-100g-azerbaijan