Si Ji Oolong

Odkąd zacząłem swoją przygodę z herbatą, i poznałem smak jasnych oolongów, od razu wiedziałem, że to właśnie one skradły moje serce. Są wyjątkowe, i jedyne w swoim rodzaju. W związku z tym, dzisiaj postanowiłem zaparzyć i przedstawić oolonga Si Ji, pochodzącego z Tajwanu, z prowincji Nantou. Listki tej herbaty to nieregularnie zwinięte kuleczki, z widocznymi, malutkimi gałązkami. Już w opakowaniu susz pachnie przyjemnie, jednak dość subtelnie. Zapach ten kojarzy mi się z frezją, i przełamany jest czymś delikatnym, jakby śmietankowym. Parzenie herbaty w 150 mililitrowym czajniczku, wodą o temperaturze 85 stopni. Samej herbaty użyję około 8 gram.

Parzenia trwały kolejno: I. 1min; II. 40sek; III. 1min; IV. 1min 30sek; V. 2min; VI. 3min; VII. 5min; VIII. 7min.

Po wsypaniu herbaty do wygrzanego czajniczka, listki wzmocniły i diametralnie zmieniły zapach. Teraz susz odznaczał się roślinno-warzywnymi nutami. Płukania liści w przypadku oolongów nie robię - jedynie wydłużam czas pierwszego parzenia, w porównaniu z kolejnym.

Pierwsze parzenie dało jasnożółty napar, który chwilami jakby wpadał w zieleń. Zapach był silnie kwiatowy. Wyczułem w nim lilię i frezję. Smak był delikatny, pozbawiony goryczki, i silnie kwiatowy.

Kolejne parzenie dało wyraźnie ciemniejszy napar, jednak w tych samych tonach. W zapachu, obok kwiatów pojawiły się owoce, chociaż nad nimi zbytnio się nie zastanawiałem i nie doszukiwałem się ich, gdyż to aromat kwiatów wprowadza mnie w zachwyt. Pomimo to, uważam to połączenie za wspaniałe. Całość można porównać do drzewa pomarańczowego, na którym znajdziemy i kwiaty i owoce. Po tym parzeniu listki wypełniły już 3/4 czajniczka.

Trzecie parzenie odznaczało się wyraźnie słomkowym naparem. I w samym zapachu w cień odeszły owoce, i pozostały same, przyjemne kwiaty. Podobnie było ze smakiem. Jeżeli miałbym określić tym razem, z jakimi kwiatami miałem do czynienia, to powiedziałbym, że taki aromat mogą dać albo lilie, albo lotos.

Od czwartego do piątego parzenia, herbata była identyczna jak w trzecim parzeniu. Jednak od szóstego, aromat kwiatów zaczął gdzieś się ulatniać, a smak stał się gładkim i delikatnym.

Najbardziej żałuję, że herbata niestety już mi się skończyła, i z wpisem czekałem w sumie do ostatniej chwili. Jednak dzisiaj postanowiłem ją zaparzyć, i napisać te kilka zdań. Jednak największa szkoda, że w sklepie, gdzie ją kupiłem, jest już niedostępna... mam nadzieję, że to się wkrótce zmieni, i ci, którzy jej nie znają będą mogli ją spróbować, gdyż stosunek ceny do jakości był wyborny.