Meng Ding Huang Ya

Dwa dni temu od rana chodziła za mną chęć napisania o jakiejś herbacie. Problem pojawił się, kiedy zastanawiałem się, jaka będzie tą odpowiednią... Wyszedłem na podwórko, ponieważ pogoda ku temu sprzyjała i podczas krótkiej przechadzki po ogródku zauważyłem kępkę rosnących jaskrów. Zerwałem kilka gałązek i już wiedziałem: powstanie wpis o Meng Ding Huang Ya, którą kupiłem jakiś czas temu w Czajowni.

Kolor herbaty - taki sam jak kolor przyniesionych do domu kwiatków - żółty. Susz składa się z nierozwiniętych tipsów. Zgodnie z opisem herbaty w sklepie, liście po zebraniu i zatrzymaniu oksydacji jak w herbatach zielonych, poddawane są specjalnemu procesowi dodatkowej fermentacji nieenzymatycznej*. Poza tym należy przytoczyć słowa opisu herbaty w sklepie, które nadają jej dodatkowego mistycyzmu, zgodnie z którymi założyciel światowego herbatnictwa, mnich Wu Li Zhen osobiście ze swego mglistego piedestału w klasztorze na zboczu góry Meng pilnuje jakości tej baśniowej herbaty*.

Przyglądając się liściom, które pochodzą z miasta Chengdu, znajdującego się w prowincji Syczuan, możemy zauważyć że są one wyjątkowe: coś jakby szpilka, lekko wygięta, koloru żółto-zielono-złotego ze srebrzystymi przebłyskami. Co podoba mi się najbardziej, to swego rodzaju gładka otoczka, w której schronione są puszyste, nierozwinięte listki. Daje to wrażenie jakby wszystko, co najlepsze, zostało skryte w tym "herbacianym etui", a co odda wspaniałe akcenty podczas parzenia. Liście pachną naprawdę subtelnie, trochę orzechowo z delikatną warzywną nutą i kwiatowymi niuansami.

Parzenie wykonałem w szklanym gaiwanie, żeby móc obserwować zaparzające się listki. Jednak totalnie o tym zapomniałem, kiedy skupiłem całą swoją uwagę na aromacie i smaku tej herbaty. Parametry, jakich użyłem, tym razem wyglądały następująco: 2,5 grama suszu na 100ml naczynie, woda o temperaturze 75 stopni, a także cztery parzenia, które trwały kolejno: 0:50; 1:20; 2:30 i 5 minut.

Po przesypaniu liści do ogrzanego gaiwana zapach nie nasilił się w takim stopniu, jaki znam z innych herbat. Wydaje mi się, że był dość podobny. Przy pierwszym parzeniu aromat okazał się bardzo delikatny. Smak był subtelny, delikatnie orzechowy, przy czym absolutnie nie był ciężki. Poza tym uważam że to parzenie dało napar o zwiewnym charakterze, niczym kokietująca panienka, która nie chce pokazać prawdziwego oblicza przy pierwszym spotkaniu (w tym przypadku - przy pierwszym parzeniu).

Kolejne parzenie dało napar, którego orzechowy charakter oddalił się, przy czym roślinny posmak wysunął się na prowadzenie. Wspomnianą panienkę określiłbym tym razem jako bardziej temperamentną, ponieważ pojawiła się delikatna goryczka, której towarzyszyło ściągające uczucie. Natomiast trzecie parzenie to już całkiem inna bajka: cierpkość uleciała w eter, a sam napar okazał się bardzo przyjemny i płynny, regularnie rozchodzący się w ustach. I co najważniejsze - nie był agresywny, a smak orzecha znowu wyszedł na pierwszy plan.

Ostatnie parzenie dało smak podobny do parzenia poprzedniego, przy czym oprócz wspomnianych akcentów pojawiła się goryczka i ściągające uczucie. Podsumowując, Meng Ding Huang Ya jest herbatą delikatną i subtelną. Idealnie nadaje się do parzenia od święta, ze względu na swój specyficzny, aczkolwiek oryginalny charakter... w końcu jest to herbata cesarska!

*Cytaty pochodzą ze strony sklepu Czajownia.